Op 11 april 2025 bracht ik samen met mijn man Alex Sluimer en vrienden & collega’s Fabian van Biene en Marie Veldhuizen een bezoek aan Museum De Lakenhal in Leiden. Deze avond stond in het teken van de bijzondere tentoonstelling van kunstenaar Floris Vester – een maker die me altijd heeft gefascineerd met zijn eigenzinnige stijl en uitgesproken vormentaal.
Bij binnenkomst voelde ik het meteen: een sfeer van creativiteit en inspiratie hing in de lucht. De tentoonstelling Floris Vester – Thuis in het groen was prachtig vormgegeven. De kleuren op de muren, twee imposante tuinkassen midden in de ruimte en het subtiele gebruik van vogelgeluiden gaven de schilderijen van Vester een extra gelaagdheid. Zijn expressieve kleurgebruik en speelse vormen vulden de zalen met levendigheid: iets wat mij als beeldhouwer enorm aanspreekt. Elk werk vertelde zijn eigen verhaal.
Wat deze tentoonstelling extra bijzonder maakte, was de connectie van Vester met de stad Leiden. De stad waarin hij woonde, werkte en inspiratie vond. Zijn band met deze plek was duidelijk voelbaar in de stadsgezichten en lokale scènes die hij op doek wist te vangen.
Wat deze tentoonstelling extra bijzonder maakte, was de connectie van Vester met de stad Leiden. De stad waarin hij woonde, werkte en inspiratie vond. Zijn band met deze plek was duidelijk voelbaar in de stadsgezichten en lokale scènes die hij op doek wist te vangen.
Een andere grote verrassing die avond was het werk van Esther Hoogendijk. Hoewel haar naam me bekend voorkwam, was dit de eerste keer dat ik haar kunst in levenden lijve zag. En wat een ontdekking. Haar werk ademt een verstilde schoonheid en diepe emotionele gelaagdheid. Elk kunstwerk leek zorgvuldig opgebouwd, met een meesterlijk gebruik van licht en kleur.
Wat mij vooral raakte, was haar toepassing van tarwekiemen in zowel haar sculpturen als schilderijen. Deze kiemen, symbool voor groei en transformatie, gaven haar werk een natuurlijke, bijna tastbare textuur. Ik voelde een diepe verwantschap met haar beeldtaal; alsof zij gevoelens en gedachten had verbeeld die ook in mijn eigen werk resoneren.
Wat mij vooral raakte, was haar toepassing van tarwekiemen in zowel haar sculpturen als schilderijen. Deze kiemen, symbool voor groei en transformatie, gaven haar werk een natuurlijke, bijna tastbare textuur. Ik voelde een diepe verwantschap met haar beeldtaal; alsof zij gevoelens en gedachten had verbeeld die ook in mijn eigen werk resoneren.
Samen met Alex, Fabian en Marie dwaalden we door de zalen, deelden we indrukken en ontdekten we nieuwe perspectieven. Alex, met zijn scherpe oog voor detail, wees me op nuances in Vester’s werk die ik wellicht over het hoofd zou hebben gezien. Fabian, een getalenteerde beeldhouwer en grafisch kunstenaar, en student aan de Willem de Kooning Academie, bracht zijn eigen kijk op compositie en sfeer in. Zijn werk evolueert momenteel van luchtige naar meer donkere en introspectieve thema’s, wat voor boeiende gesprekken zorgde.
Marie, eveneens student aan de Willem de Kooning Academie en een bedachtzame onderzoeker binnen haar beeldend werk, bracht met haar serene aanwezigheid een gevoel van rust in ons gezelschap. Haar sculpturen, die sterk resoneren met natuurlijke materialen, sloten prachtig aan bij het werk van Esther Hoogendijk. Vooral haar onderzoek met klei en zaden van de Brienenoord in Rotterdam vormde een intrigerende parallel. Zowel zij als Fabian werken in ons atelier: iets dat onze connectie alleen maar verdiept.
Marie, eveneens student aan de Willem de Kooning Academie en een bedachtzame onderzoeker binnen haar beeldend werk, bracht met haar serene aanwezigheid een gevoel van rust in ons gezelschap. Haar sculpturen, die sterk resoneren met natuurlijke materialen, sloten prachtig aan bij het werk van Esther Hoogendijk. Vooral haar onderzoek met klei en zaden van de Brienenoord in Rotterdam vormde een intrigerende parallel. Zowel zij als Fabian werken in ons atelier: iets dat onze connectie alleen maar verdiept.
Na het bekijken van de tentoonstellingen sloten we de avond af in het museumcafé, met een goed glas wijn en gesprekken over kunst, ons eigen maakproces, en de waarde van samen kijken en voelen. Het was een avond vol inspiratie, verwondering, vriendschap en dankbaarheid. De kunst van Floris Vester en Esther Hoogendijk raakte iets essentieels in mij en herinnerde me eraan waarom ik ooit begon met beeldhouwen: om gevoelens, verhalen en innerlijke werelden tastbaar te maken.
De avond van 11 april in De Lakenhal zal me nog lang bijblijven. Het was een viering van kunst, creativiteit en de passie die ons als makers met elkaar verbindt.
De tentoonstelling Floris Vester – Thuis in het groen, met werk van onder anderen Esther Hoogendijk, is nog te zien tot en met 24 augustus 2025. De volgende Lakenhal Laat vindt plaats op vrijdagavond 10 oktober, een aanrader voor elke kunstliefhebber. Zet ‘m alvast in je agenda!
De avond van 11 april in De Lakenhal zal me nog lang bijblijven. Het was een viering van kunst, creativiteit en de passie die ons als makers met elkaar verbindt.
De tentoonstelling Floris Vester – Thuis in het groen, met werk van onder anderen Esther Hoogendijk, is nog te zien tot en met 24 augustus 2025. De volgende Lakenhal Laat vindt plaats op vrijdagavond 10 oktober, een aanrader voor elke kunstliefhebber. Zet ‘m alvast in je agenda!
RSS-feed
